A.E. van Vogt – Het gat in de tijd

Het schip lag aan de kim en scheen zich niet te bewegen. Het was het piratenschip dat zich met volle zeilen bewoog… in de richting van de gigant daar aan de horizon. Een lichte paniek brak uit toen ze nauwkeuriger keken. De grootte, de lengte van het schip… het was kolossaal.

Billy Todd had een dergelijk schip al eens eerder gezien. Het leek te zijn weggevaren uit zijn geschiedenisboeken. Hij identificeerde het als een Lantenall-oorlogsschip… Het moest in dezelfde tijdstroom als hij terechtgekomen zijn, al was het uit een vroegere periode. Laat vijfentwintigste eeuw, schatte hij.

Hij draaide zich om, angstig en zoekend. Opgelucht zag hij dat de kapitein niet ver van hem vandaan was. Billy rende naar hem toe; negentig procent zeker dat hij niemand zou kunnen overtuigen, maar honderd procent zeker dat hij het moest proberen. Wanhopig schreeuwde hij de kapitein toe: ‘Ze mogen ons niet zien. Het zijn robots, ze kennen voor menselijke wezens geen genade. Haal de zeilen naar beneden. Ze…’

‹ ›